Mustreads or Not! in gesprek met ..; Eva Linden schrijfster van Maanziek

 

• Voor degene die je niet kennen, kun je jezelf in een paar zinnen aan ons voorstellen? Wie is Eva Linden ?

 Ik ben een vierentwintigjarige schrijfster uit een boerengat in de provincie Antwerpen (BE). Tot november vorig jaar deelde ik een huis met m’n mama en zusje, en deeltijds met m’n papa. Sinds november woon ik samen met m’n vriend, en onze twee huisdieren (konijn Maiko en kat Ainsa). Ik hou heel erg veel van koken en probeer ook wel eens dingen klaar te maken uit een roman (zoals bijvoorbeeld een chocolade-tulband uit ‘Beautiful Creatures’).

Mijn hobby’s zijn, naast schrijven, fotografie en cosplaying (dat is het verkleden als en inleven in een personage uit een boek, film, game, …

We houden vaak bijeenkomsten met de hele cosplay-community. Ik ben trouwens van plan om op de volgende bijeenkomst, me te verkleden en gedragen als Mila uit ‘Maanziek). Een gebeurtenis uit m’n leven die mij zeker gevormd heeft tot wie ik nu ben en wat ik doe, is de dood door kanker van m’n kleine zusje in 1998. Ik was toen zelf nog maar een kind, maar kan me alles haarscherp herinneren. Voor de rest ben ik een rustig iemand die niet van drukte houdt, en zich het liefst zo ver mogelijk weg houdt van alles wat ‘gewoon’ is of ‘verwacht wordt’ door de maatschappij.

• Hoe ben je schrijfster geworden, heb je dit altijd al gedaan full time of naast je eigen werk of was het een wens en ben je je droom achter na gegaan?

Het was altijd al mijn droom om schrijfster te worden. Telkens wanneer ik als kind een vriendenboekje moest invullen (ik weet niet of jullie dit kennen maar het is een soort van poëzieboek waarin je vrienden kunnen neerpennen wat hun lievelingskleur is en zo voort) vulde ik in dat ik later schrijfster wilde worden. Tijdens mijn studies journalistiek aan de hogeschool kwam ik in contact met het fenomeen ‘lucide dromen’, waarover ‘Maanziek’ gaat. Een onderwerp dat me zelfs nadat mijn werkstuk erover klaar was, bleef boeien. Nadat ik m’n studies had afgerond, ging ik aan het werk als freelance journaliste. Daar merkte ik dat ik het moeilijk had om ‘de waarheid’ te schrijven, ik vond het veel leuker om dingen te verzinnen en veel leuker en groter te maken dan ze eigenlijk waren.

• Er wordt tegenwoordig weinig meer gelezen, vooral de jeugd heeft bijna geen boek meer in de hand, welk boek was jouw favoriet vroeger, en heb je altijd al een zwak gehad voor lezen en schrijven?

Ik vind het heel erg jammer dat de jeugd (bijna) niet meer leest. Tijdens de verschillende boekvoorstellingen van ‘Maanziek’ waren er tot mijn grote vreugde wél een mooi aantal jongeren aanwezig die het boek gekocht hebben. Voor mij is lezen altijd een manier geweest om mij helemaal onder te dompelen in een andere wereld, meestal een wereld die mooier is dan degene waarin wij allemaal leven. Als kind was ik ook al gek op lezen, mijn (groot)ouders moesten telkens weer verhaaltjes vertellen, voor het slapengaan maar ook tijdens een autorit en zelfs bij het eten.

Toen ik eindelijk zelf kon lezen was dat een nieuwe wereld die openging, ik zat toen in de laatste kleuterklas (5 jaar oud) maar was zo geïntrigeerd door wat er allemaal in die boeken stond dat ik het mezelf leerde. In het tweede leerjaar (toen ik zeven jaar oud was) kreeg ik het prachtige ‘Waterschapsheuvel’ van Richard Adams (die onlangs overleden is) en deed er een heel schooljaar over om het uit te lezen.

Ook verhaaltjes maken deed ik veel, als kind waren dat dan stripverhaaltjes en later echte verhalen met tekst. Samen met m’n kleine zusje maakte ik ook vaak strips over dingen die we samen deden (op reis gaan, naar het pretpark, enzovoort)

• Van welke auteur ben je groot fan en is dat je grote voorbeeld? Van welke schrijver heb jezelf de meeste boeken in de kast en welke tips wil je onze lezers mee geven: “Welk boek moeten ze hebben gelezen?” en waarom?

Als kind las ik alle soorten genres boeken, maar de laatste jaren lees ik bijna alleen nog fantasy en YA. Ik heb niet echt een favoriete auteur, maar ik bewonder wel het doorzettingsvermogen van schrijvers als J.K. Rowling (van Harry Potter), die bleef doorzetten ondanks alle tegenslag, en J.R.R. Tolkien (van Lord of the rings), die er meer dan dertig jaar over deed om de wereld van LOTR tot in detail uit te werken.

Verder heb ik heel erg genoten van reeksen als ‘Twilight’, ‘Beautiful Creatures’, ‘Divergent’, ‘The maze runner’ en ‘The Hunger Games’.

En oh ja, voor de mensen die geen YA of fantasy lezen: ‘De wildernis in’ van J. Krakauer vond ik geweldig, net zoals ‘Animal farm’ van G. Orwell.

• Je hebt nu een YA geschreven, ga je verder in dit genre of heb je ook ideeën om een keer een Roman of Thriller te gaan schrijven ?

‘Maanziek’ is niet enkel en alleen YA, er zitten ook een heleboel fantasy-elementen in, als ook die van een thriller en ook een vleugje horror. Het was moeilijk om er één bepaald genre op te plakken, maar YA kwam het meest in de buurt. Zelf ben ik eigenlijk helemaal geen fan van horror, ik kan er echt niet tegen omdat m’n fantasie té levendig is… Tijdens het herlezen van m’n manuscript gebeurde het dan ook regelmatig dat ik bijna niet verder durfde lezen om dat het te griezelig was!

Maar om te antwoorden op de vraag: momenteel ben ik druk bezig met het vervolg van ‘Maanziek’, wat ook weer een combinatie wordt van YA & fantasy & thriller & horror. Daarnaast staan er een beginnetje van een detectiveroman neergepend, en ben ik bezig met een kinderboek, wat mijn grote droom is maar héél moeilijk om te schrijven, veel moeilijker dan een boek voor volwassenen.

• Hoelang doe je over een boek schrijven, het research werk en het schrijven op zich? Wat is het leukste het verhaal tot stand zien komen of de research ? Hoe pak je je research aan, ga je zelf op onderzoek uit of gebruik je Google?

Tussen het moment waarop ik de eerste letter van ‘Maanziek’ op papier zette, en het ogenblik waarop de gehele verhaallijn neergepend was, zaten amper drie weken. Ik denk dat dit een vrij korte periode is, maar de woorden bleven maar komen, alsof ze al die jaren al klaar zaten.

Daarna begon natuurlijk het echte denkwerk: personages bedenken, de omgeving uitwerken, alle details invullen. Daarmee ben ik ongeveer een jaar bezig geweest, naast mijn werk natuurlijk. Al bij al is heeft het hele schrijfproces niet zó veel tijd ingenomen.

Voor mijn research naar ‘lucide dromen’ heb ik ontzettend veel uren op google en vooral ook op fora doorgebracht, waar ik de meest boeiende verhalen las. Natuurlijk wilde ik zelf ook proberen om ‘lucide’ te worden. Ik gebruikte de trucjes die ik online las (en ook in m’n boek gebruikt heb), en op een avond na zes maanden oefenen, was het bijna gelukt. Ik zat in die vreemde periode, tussen slapen en waken, en had het gevoel dat ik lucide zou kunnen worden. Op dat moment hoorde ik echter m’n zusje om hulp schreeuwen (wat niet echt was, dat was een verzinsel van m’n geest, net zoals in ‘Maanziek’ gebeurt) en dat was zo angstaanjagend dat ik ermee gestopt ben.

• Wij zijn zo benieuwd wat jouw thuis front ervan vindt, maar wat vindt je man ervan? Laat je je boek al in concept lezen of meteen al de eerste stukken die je hebt geschreven. Of krijgt hij het pas te zien na de druk?

Helaas moet ik zeggen dat m’n vriend helemaal geen lezer is. Om een beetje duidelijk te maken hoe erg het gesteld is: in november zijn we gaan samenwonen, en natuurlijk moesten er ook twee boekenkasten in ons huis komen te staan. De boeken van m’n vriend nemen zo’n tien centimeter van die kasten in beslag, al de andere boeken zijn van mij.

Toen ‘Maanziek’ nog een concept was, werd het nagelezen door zowel onbekende proeflezers als door vrienden en kennissen van mij. Ook mijn mama en zusje hebben al mogen lezen nog voordat de druk er was, ook al zijn zij niet zo’n fervente lezers als ik. Als ik erover na denk, ben ik eigenlijk de enige lezer in m’n familie. Ondertussen is het boek al zo’n drie maanden uit, maar m’n vriend is nog steeds niet verder geraakt dan hoofdstuk drie (wat ik al een hele prestatie vind).

• Wat wil je mensen mee geven met jouw boek.

‘Maanziek’ is vooral een entertainment verhaal geworden, maar zoals in elk boek zijn er een aantal thema’s die aangekaart worden. De droomwereld, waar ‘Maanziek’ zich afspeelt, is een vaag begrip dat niet écht door de wetenschap verklaard kan worden. Desondanks moeten we blijven vasthouden aan onze dromen, zeker in tijden als deze, vol met aanslagen en haat. Dan heb ik het niet alleen over beelden die we in onze slaap zien, maar net zo goed over wensen en dromen die mensen hebben.

 

Ik heb het altijd bizar gevonden hoe mensen hun dromen laten voor wat ze zijn, of denken dat ze al die dingen ‘later’ wel zullen waarmaken. Ik heb geleerd dat je dat zeker en vast niet mag doen, want voor je het weet is het te laat. Misschien een beetje cliché, maar wel heel erg waar.

• Raad je alle mensen aan die met een idee lopen om een boek te schrijven dit te gaan doen? En heb je nog tips voor ze, waar moeten ze opletten hoe zoek je een uitgeverij en wellicht iets waar je zelf van geleerd heeft.

Mensen die met het idee lopen om een boek te schrijven, moeten dat zeker en vast gaan doen! Daarbij moet je helemaal geen rekening houden met de vraag of je een uitgeverij zult vinden, en of mensen je schrijfsels zouden willen lezen. Nee, gewoon zitten en schrijven, en dan kijken wat het wordt. Wanneer je tevreden bent over je manuscript, kan je op zoek gaan naar een uitgeverij. De meesten zullen het wel weten, maar reken er niet op dat een reguliere uitgeverij je wilt uitgeven.

Voor onbekende schrijvers is het denk ik nuttiger om op zoek te gaan naar een kleinere uitgeverij. Daarbij zou ik willen aanraden om goed op te passen, en niet zomaar met de eerste de beste uitgeverij in zee te gaan.Ook over ‘Printing on demand’ (POD) heb ik minder fraaie dingen gehoord. Pas dus goed op, stuur je manuscript niet zomaar naar de eerste de beste die je tegenkomt, en zorg er zeker voor dat je je handtekening nergens onder zet zonder de kleine lettertjes gelezen te hebben.

Na de uitgave van ‘Maanziek’, en bij het opstarten van m’n eigen zaak, zou ik het leuk vinden om beginnende schrijvers te helpen bij het uitgeven van hun boek. Schrijvers die interesse hebben, kunnen altijd eens kijken op www.livane.be voor informatie over ‘mijn’ uitgeverij.

• Hoe lang heeft het geduurd dat je dit boek durfde in te sturen? Heeft u het meerdere malen door laten lezen, door partner, vrienden of zelfs een officieel Manuscript lezer?

In eerste instantie was het niet m’n bedoeling om ‘Maanziek’ uit te geven, ik wilde gewoon een paar leuke ideetjes neerpennen voor een reportage. Na drie weken had ik echter zó veel tekst, dat ik er zelf best wel trots op was. Ik heb het verhaal laten lezen aan een vriend die regisseur is (en dus heel filmisch denkt) en die vond dat ik het naar een uitgeverij moest sturen omdat het zo leuk was. Hij heeft me dan geholpen om het einde van het boek beter te maken (normaal gezien zou het een los boek worden, maar daardoor werd het einde nogal snel ‘afgerammeld’ en dus komt er nog een vervolg). Daarna heb ik m’n manuscript naar zo’n vijftig verschillende uitgeverijen gestuurd. Toen ze eenmaal op de post waren, begon het wachten.

Die eerste weken na het insturen zat ik elke dag vol ongeduld achter m’n computer, te wachten op een positief bericht. Toen dat er na twee maanden nog steeds niet was, verloor ik de moed. Ik stopte met de details verder uitwerken en dacht dat het toch niks zou worden. Nog eens een halfjaar later kreeg ik de eerste reacties van uitgeverijen. Er waren er een aantal bij die heel enthousiast ware, dus dat was wel heel leuk.

Toen ik eenmaal een contract getekend had, ging ik er weer vol voor en schreef verder aan de details. Ik heb het verhaal laten proeflezen door twee goede vrienden, waarvan eentje super-enthousiast was en de andere super kritisch, maar dat was net goed 🙂 Het verhaal werd ook door drie Nederlandse dames nagelezen, om de Vlaamse uitdrukkingen eruit te halen.

• De kracht van Social media is momenteel heel sterk, wat kunnen wij voor je betekenen? Ervaar je de kracht van de bloggers / hobby recensenten ook zo of hecht je er geen waarde aan?

Ik hecht heel veel waarde aan de meningen en recensies van zowel bloggers, recensenten als gewone mensen die een reactie geven. Voor mij maakt het niet uit of iemand met een grote blog en duizenden volgers een recensie plaatst, of iemand me gewoon een privéberichtje stuurt om te vertellen wat hij/zij van ‘Maanziek’ vond. Beide reacties hebben voor mij evenveel waarde (al is het natuurlijk wel leuk om meer volgers te krijgen dankzij een berichtje van een grote blog). Ik denk zelfs dat dat de belangrijkste reden is waarom ik ‘Maanziek’ toch heb uitgegeven: ik was zó benieuwd naar de reacties van lezers! En dat ben ik nog steeds, ik vind het geweldig om een berichtje te krijgen van iemand die m’n boek gelezen heeft.

Ik heb trouwens een aparte Facebookpagina aangemaakt als auteur, enerzijds omdat ik m’n ‘real life-vrienden’ niet constant wil lastigvallen met nieuws over m’n boek (ik ben zowat de enige in mijn omgeving die graag leest), en anderzijds omdat ik het leuk vind om op de hoogte te blijven van waar m’n lezersvrienden en schrijverscollega’s zoal mee bezig zijn. Ondertussen heb ik drie keer zoveel vrienden op m’n auteursprofiel als op m’n ‘echte’ profiel, en spendeer ik bijna alleen nog tijd op dit profiel. Dus als er nog mensen zijn die me graag willen volgen, zijn ze zeker welkom 🙂

www.facebook.com/evalindenauteur